حدود 400 سال قبل یک کشتی هلندی تعدادی سیاح را در جزیرۀ متروکی به نام موریتیوس واقع در اقیانوس آرام پیاده کرد. سیاحان در آنجا کبوتران، ماهیها و دسته‌های بزرگی از پرندگانی را که به بزرگی و چاقی بوقلمون بودند، مشاهده کردند. این پرندگان، بال نداشتند و نمی‌توانستند پرواز کنند. جهانگردان، آنها را دودو (در زبان پرتغالی به معنی ساده لوح) نامیدند.
سیاحان به زودی دریافتند که دودو گوشت لذیذی دارد. پس از آن، کشتیهایی که به جزیرۀ متروک موریتیوس می‌رفتند، با انبارهای پر از گوشت نمک زدۀ دودو باز می‌گشتند. موشها و سگهایی که داخل کشتیها بودند نیز تخم و جوجۀ دودوها را می‌خورند.
در پایان دهۀ 1690، تمام دودوها از بین رفتند. از آنها تنها تصویرها، استخوان‌ها و یک لاشۀ انباشته از کاه بر جای مانده است.