گوزن از خانوادۀ گاوها و آهوها است. اما گوزنها با هم‌خانواده‌های خود تفاوت دارند؛ چون به جای شاخهای دایمی، دارای شاخهایی موقت هستند. گوزن نر همه ساله دارای شاخ جدیدی می‌شود. گوزن‌های ماده، غیر از نوع شمالی، هرگز شاخ در نمی‌آورند.
همه ساله در اوایل بهار مقدار زیادی خون در محل رویش شاخ گوزن نر به جریان می‌افتد. این خون، ماده‌ای استخوانی که رشد شاخ را تسریع می‌کند، با خود حمل می‌کند. ابتدا، محل رشد شاخک، پوشیده از پوستی نرم و پر مو به نام «مخمل» می‌شود. در اوایل تابستان این شاخها به بیشترین حد رشد خود می‌رسند. در این زمان ذخیرۀ خون، قطع می‌شود و مخمل روی سر از بین می‌رود. آهوی نر، آن قدر شاخهایش را به اشیای دیگر می‌مالد تا محکم و براق شوند.
شاخ بعضی از گوزنها، به راستی بزرگ است. برای مثال، شاخ گوزن قرمز ممکن است حدود سی‌وپنج کیلوگرم وزن داشته باشد، و یا ارتفاع شاخ گوزن آمریکای شمالی، به حدود دو متر هم می‌رسد.
گوزنها بیشتر در نیمکرۀ شمالی یافت می‌شوند، ولی بعضی از انواع آن در آمریکای جنوبی و آسیا هم وجود دارند.
گوزنها از نظر قد و اندازه متفاوت هستند. بزرگترین نوع آنها گوزن آلاسکایی است که بلندی آن به 2 الی 3 متر و وزنش به 800 کیلوگرم هم می‌رسد. کوتاهترین نوع گوزن، گوزنی است که در کشور شیلی زندگی می‌کند و حدود 33
سانتیمتر بلندی و 3 کیلوگرم وزن دارد.
بعضی از گوزنها برای کشیدن سورتمه، تعلیم داده می‌شوند. در کشورهای اسکاندیناوی این گوزنها، دارای ارزش خاصی هستند. بعضی از انواع دیگر گوزن برای گوشتشان پرورش داده می‌شوند. گوزنها به طور طبیعی وحشی هستند، اما بعضی از انواع آنها، به راحتی اهلی می‌شوند.