این جنگها، میان مسیحیان و مسلمانان در قرون وسطی’ و در سرزمین مقدس فلسطین (بیت المقدس) روی داد. در سال 1071 مسلمانان ترکیه، شهر اورشلیم را به تصرف خود درآوردند و به دلیل آگاهی از ماهیت یهودیان، از زیارت مکانهای مقدس توسط آنان جلوگیری کردند.
فرمانروایان مسیحی اروپا از این امر بسیار عصبانی شدند. چند سال بعد، امپراتور روم شرقی در قسطنطنیه (استانبول) از پاپ (رهبر کاتولیکهای جهان) برای اخراج مسلمانان از بیت المقدس، تقاضای کمک کرد. بدین ترتیب پاپ دستور آغاز اولین جنگ صلیبی را صادر کرد. وی اظهار کرد که گناه تمام کسانی که به بیت المقدس بروند و با مسلمانان بجنگند، مورد بخشش قرار خواهد گرفت! مهاجمان مسیحی در اولین جنگ صلیبی پیروز شدند. آنان در سال 1099 بیت‌المقدس را از مسلمانان گرفتند. صلیبیون، در طول سواحل فلسطین و سوریه، آبادیهای مسیحی نشین تشکیل دادند و برای دفاع از سرزمینهای جدید استحکامات نیرومندی ساختند.
پس از اولین جنگ صلیبی، هفت جنگ صلیبی دیگر به وقوع پیوست. مسلمانان مقدار زیادی از سرزمین مقدس را از مسیحیان باز پس گرفتند. هنگامی که مسلمانان در سال 1187 دوباره بیت‌المقدس را تسخیر کردند، جنگ صلیبی سوم از اروپا آغاز گردید. وقتی سربازان اروپایی به سرزمین مقدس رسیدند، از مسلمانان به رهبری “صلاح الدین ایوبی” شکست خوردند.
صلیبیون، بعدها از یاد بردند که به خاطر دین خود می‌جنگیدند. بسیاری از آنان با این امید که زمینی به دست آورند و ثروتمند شوند، به فلسطین رفتند. مسلمانان در سال 1291 آخرین شهر مسیحی نشین را در «آکر» از غاصبان پس گرفتند.
در طول جنگهای صلیبی، مردم اروپا دربارۀ بخش شرقی جهان مطالب بیشتر ی آموختند و هنگامی که به اروپا بازگشتند، با خود چیزهای تازۀ بسیاری مانند غذا، ادویه، لباسهای ابریشمی و کاغذ بردند. آنان در مورد طب، ریاضیات و نجوم، مطالب زیادی، از مردم مشرق زمین آموختند و تجارت میان شرق و غرب رونق خاصی پیدا کرد.
لطمه و صدمه فرهنگی که از جانب برخی صلیبیون بر اندیشه اسلامی وارد آمد هرگز جبران پذیر نیست، زیرا اکثر کتابهای عملی و مفید کشورهای مسلمان توسط تجاوزگران یا نابود گردید و یا سوزانیده شد، و یا اینکه قسمت اعظم کتابهای اسلامی بویژه در اندلس به تاراج رفت. با ملاحظه بعضی نسخه‌های خطی به جا مانده و ترجمه شده توسط صلیبیون در اروپا، می‌توان به ارزش ادبی، هنری، علمی و فنی این آثار پی برد و از این طریق سطح فرهنگ متعالی مسلمین را در آن دوران سنجید. به جرأت می‌توان گفت، اقوام تاتار و قبایل اروپایی مسیحی، اکثراً تا قبل از جنگهای صلیبی از دانش بی‌بهره بودند. با این همه، دانش‌دوستانی در بین مسیحیان بودند که در اثنای این جنگها تحت تأثیر ادبیات، هنر، فلسفه، نجوم، طب و ریاضیات و سایر علوم مسلمین، نسبت به جمع‌آوری و ترجمه کتب مسلمین از خود ابراز علاقه کردند. از آن جمله می‌توان ریموند اسقف طلیطله را نام برد که در سال 1120 میلادی دارالترجمه‌ای دایر کرد که در آن کتابهای عربی به لاتین ترجمه و منتشر می‌شد. تنها در علم طب متجاوز از سیصد کتاب از عربی به لاتین ترجمه شد.