وقتی کلمه جهان را بهکار میبریم، مقصودمان از آن، تمام چیزهایی است که وجود دارند؛ از زمین گرفته تا دورترین نقاط فضا که سیّارهشناسان احتمالاً میتوانند ببینند. مردم فکر میکنند که زمین مرکز عالم است. گرچه زمین برای ما مهم است، اما امروزه میدانیم که زمین سیّاره کوچکی است که به دور خورشید میگردد و خورشید نیز یکی از میلیونها ستاره معمولی در کهکشان ماست.
جهان شامل کهکشانهای بیشماری است که از ستارگان تشکیل شده است. دورترین آنها را که ما میتوانیم ببینیم آنقدر با ما فاصله دارند که هزاران میلیون سال طول میکشد تا نورشان به ما برسد. این تأخیر بدان معنی است که ما آنها را اکنون به گونهای که مدتها پیش بودند، میبینیم. وقتی ما با دقت به فضا نگاه میکنیم، در واقع به زمانهای بسیار دور نگاه میکنیم.
همچنین میتوان گفت که کهکشانها به سرعت در حال فاصله گرفتن از یکدیگر هستند. به این ترتیب، دورترین آنها سریعترین آنهاست.
آغاز و پایان
اخترشناسان به این نتیجه رسیدهاند که جهانی که ما میشناسیم، هزاران میلیون سال قبل، آغاز شده و پیوسته درحال تغییر است. همچنان که کهکشانها از هم فاصله میگیرند، جهان نیز بزرگتر میشود. هزاران میلیون سال دیگر ممکن است درخشش ستارهها متوقف شود و شاید که جهان شروع به کوچک شدن کند.
👇زمین، سیّاره کوچکی استکه به دور خورشید میگردد. خورشید یک ستاره از میلیونها ستاره در کهکشان ماست. جهان پر از کهکشانهای بیشمار است.
نور، تقریباً در هرثانیه 300000 کیلومتر (186000 مایل) را طی میکند. در عین حال، نور ِ دورترین کهکشانِ شناخته شده بیش از10000 میلیون سال طول میکشد تا به ما برسد.
بخشی از کتاب دانشنامه آکسفورد، علم و تکنولوژی از انتشارات پیام بهاران
صفحه 59