انسان‌ها پیوسته سعی کرده‌اند روش‌های بهتری برای حمل و نقل خود و کالاهایشان پیدا کنند. امروزه شبکه‌های جاده‌ای و راه‌آهن، اکثر کشورها را به همدیگر مرتبط ساخته است. کشتی‌ها کالاها را در حجم‌های بسیار کلان از این کشور به آن کشور حمل می‌کنند. هواپیما می‌تواند مسافران را با سرعتی بیش از سرعت صوت حمل کند و شاتل‌های فضایی البته با هزینۀ بسیار زیاد می‌توانند چند نفر را به فضا ببرند.
جاده
اگر تعداد کمی بخواهند مسافرت کنند، اتومبیل وسیلۀ راحتی برای حمل و نقل است. اتومبیل می‌تواند شما را دقیقاً به آنجایی که می‌خواهید برساند. اتوبوس ارزان‌تر است و تعداد بیشتری مسافر را جابه‌جا می‌کند اما فقط در ایستگاه‌های مشخصی و زمان‌های معین می‌توان به آن‌ها دسترسی داشت. در کشورهایی با وسعت کم، مانند انگلستان، کامیون‌ها و ماشین‌های باری وسایل اصلی حمل و نقل‌کالا هستند. کالاهایی که مورد حمل و نقل قرار می‌گیرند «بار» نامیده می‌شوند.
برای مسافرتهای طولانی و سریع، اتومبیل‌ها، کامیون‌ها و اتوبوس‌ها احتیاج به جاده‌هایی دارند که بتوانند روی آن‌ها حرکت کنند. بعضی از این راه‌ها در هر سمت دارای سه یا بیشتر، باند می‌باشند.
راه آهن
در کشورهایی با وسعت زیاد مانند آمریکا که مسافت‌های طولانی باید پیموده شود، قطار اصلی‌ترین وسیلۀ حمل کالاست. در مورد حمل مسافر هم، قطارهای سریع‌السیر وسیلۀ راحتی برای مسافرت بین شهرهای بزرگ است. به این ترتیب مسافران از مسافرت در جاده‌های شلوغ اجتناب کرده، پس از رسیدن به مقصد، مسأله‌ای مانند پیدا کردن جای پارک نخواهند داشت. برای آن‌هایی که می‌خواهند وسایل نقلیۀ شخصی خود را هم به مقصد ببرند، قطارهای مخصوصی اتومبیل آن‌ها را به مقصد می‌رساند. در اکثر شهرها، ایستگاه‌هایی در نزدیکی مرکز شهر وجود دارد. بسیاری از مردم برای رفتن به محل کارخود، از قطارهای محلی استفاده می‌کنند. ساختن خطوط راه‌آهن در سطح شهرها همواره مشکل بوده است. در بعضی از شهرها با قرار دادن خطوطی به‌صورت زیرزمینی، این مسأله را حل کرده‌اند.
هوا
پرواز با هواپیما راحت‌ترین و سریع‌ترین روش برای مسافرت بین مسافت‌های طولانی است. یک کشتی می‌تواند در ظرف سه روز و نیم، عرض اقیانوس اطلس را بپماید؛ در حالی که هواپیمای مافوق صوتِ کنکورد، این فاصله را فقط در مدت سه ساعت و نیم طی می‌کند. یکی از مسائل مسافرت با هواپیما این است که فرودگاه‌ها اغلب از مراکز شهرها فاصلۀ زیادی دارند و پیمودن این فاصله با اتومبیل یا اتوبوس ممکن است کل زمان مسافرت را طولانی کند. بعضی از شهرها دارای قطارهای سریع‌السیر یا خطوط هلی‌کوپتر برای رسیدن به مرکز شهر می‌باشند. در بعضی شهرها، فرودگاه‌ها به مرکز شهر نزدیک‌ترند. این فرودگاه‌ها برای هواپیماهای جدید که کم‌صداتر هستند و می‌توانند در باندهای کوتاه‌تر فرود آیند یا بلند شوند، ساخته شده‌اند.
حمل و نقل کالا به‌وسیلۀ هواپیما در مقایسه با حمل زمینی یا دریایی، پُر هزینه است. به همین خاطر، کالاهای بسیار کمی به‌وسیلۀ هواپیما حمل می‌شود.
دریا
کشتی‌ها تقریباً تمام کالاهایی را که باید از طریق دریا حمل شوند، حمل می‌کنند. بعضی مانند نفت‌کش‌های غول پیکر برای حمل فقط یک نوع بار ساخته شده‌اند؛ و بعضی دیگر کانتینرهایی را حمل می‌کنند که قبل از رسیدن به بندر؛ از کالا پُر شده‌اند و می‌توانند مستقیماً به پشت یدک‌کش وصل شوند.
اکثر مردم از کشتی‌ها فقط برای گذشتن از فواصل کوتاهِ آبی استفاده می‌کنند. بسیاری از کشتی‌های مسافربری علاوه بر مسافر، وسایل نقلیه را نیز حمل می‌کنند. کشتی‌های‌موسوم به «رُو، رُو» برای سوار و پیاده کردن سریع وسایل ِ نقلیه، طراحی شده‌اند. در بعضی مسافرتهای کوتاه دریایی از «هاور کرافت» استفاده می‌شود. آن‌ها روی بالشتکی از هوا شناور می‌شوند و می‌توانند سریع‌تر از کشتی حرکت کنند.
آینده
هم‌اکنون سالانه بیش از 700 میلیون نفر به‌وسیلۀ هواپیما مسافرت می‌کنند. و این تعداد، ظرف ده سال آینده می‌تواند دو برابر شود. برای سفرهای سریع‌تر، هواپیماهای جدیدی در حال طراحی هستند که می‌توانند بیش از پنج برابر سرعت صوت، پرواز کنند؛ اما این هواپیماها مقدار بسیار زیادی سوخت مصرف می‌کنند و ممکن است به جوّ زمین صدمه برسانند. به نظر می‌رسد در آینده، وسایل نقلیۀ زمینی، دریایی و هوایی، هم صدای کمتر و هم مصرف سوخت کمتری داشته باشند و به این ترتیب آلودگی‌کمتری را موجب شوند.
بخشی از کتاب دانشنامه آکسفورد، علم و تکنولوژی از انتشارات پیام بهاران
صفحه 84-85