به داستانهای بلندِ نگارش شده، “رمان” گفته می‌شود. رمانها انواع گوناگونی دارند. بعضی مانند «جزیرۀ گنج» نوشتۀ رابرت لوئیس استیونسن، ماجرا جویانه هستند. سایر رُمانها عبارتند از: رمانهای ترسناک، مانند «فرانگشتین»، اثر
ماری شلی؛ رمانهای علمی ـ تخیلّی؛ رمانهای فکاهی، مانند «تام سایر» اثر مارک تواین ؛ و رمانهای طنز، همچون «سفرهای گالیور» اثر سویفت که نویسنده به شیوۀ زیرکانه‌ای در آن رفتار انسانها را به نقد می‌کشد. نویسندگانی مانند والتراسکات هم رمانهایی تاریخی نوشتند که به وقایع گذشته مربوط می‌شدند.
رمانها، دربارۀ مردمان سراسر جهان و تمام دوره‌ها نوشته شده‌اند. در این نوع داستانها، هدف اصلی، سرگرمی است؛ اما رمانهای برتر، به انسان بینش و دیدگاه جدیدی از زندگی می‌دهند. نویسندگانی همچون چارلزدیکنز ، تصویری واقعی از زندگی زجرآور مردم فقیر انگلستان در قرن نوزدهم ارائه می‌دهند.
رمانها، متأثر از داستانهای کوتاه نویسندگان ایتالیا در قرن چهاردهم هستند. یکی از اولین رمانهای مشهور، «دُن کیشوت» اثر سروانتس اسپانیایی است. بعضی از داستانهای بلند انگلیسی که سرگذشتهایی تقریباً واقعی را بیان می‌کنند، توسط دانیل دوفو نوشته شده‌اند