اکثر موتور سیکلت‌ها دارای یک بدنۀ فولادی شبیه به بدنۀ دوچرخه می‌باشند. موتور، جعبه دنده، باک بنزین، زین و دیگر قسمت‌ها به‌وسیلۀ پیچ و مهره به بدنه متصل می‌شوند. چرخ‌های جلو و عقب به‌وسیلۀ کمک فنرهای هیدرولیکی، حالت فنریّت پیدا می‌کنند تا از بالا و پایین رفتن‌های شدید و زیاد موتورسیکلت جلوگیری شود. موتور متصل به جعبه دنده است که چرخ عقب را معمولاً به‌وسیلۀ زنجیر می‌گرداند. حجم موتور در موتورسیکلت‌ها از کمتر از 50cc تا بیشتر از 1200cc متغیر می‌باشد. موتورسیکلت‌های کوچک معمولا دارای موتورهای بنزینی و دو زمانه هستند که به‌وسیلۀ هوا خنک می‌شوند. موتورسیکت‌های بزرگتر و گران‌تر معمولاً دارای موتورهای چهار زمانه می‌باشند که مصرف بنزین را کاهش می‌دهند و نیز ممکن است به‌وسیلۀ آب خنک شوند. اغلب موتورسیکلت‌ها دارای استارت برقی می‌باشند که موتور را روشن می‌کند؛ اگرچه در موتورسیکلت‌های کوچکتر؛ هندل معمول‌تر است. ترمز جلو، گاز، کلاچ و کلیدهای چراغ، روی دستۀ موتورسیکلت نصب می‌شوند. ترمز عقب به‌وسیلۀ پدال پایی عمل می‌کند. همچنین تغییر دنده ممکن است به‌وسیلۀ پدال پایی انجام شود. هرچند بسیاری از موتورسیکلت‌ها دارای جعبه دنده خودکار می‌باشند.
نگاهی به گذشته
اولین موتورسیکلت از دوچرخه‌ای تشکیل شده بود که به‌وسیلۀ موتور بخار کوچکی حرکت می‌کرد و توسط برادران «میکاکس» در سال 1868 ساخته‌شد. «گاتلیب دایملر» در سال 1885 اولین‌موتورسیکلت بنزینی را ساخت. در نخستین سال‌ها، موتورسیکلت در سراسر دنیا ساخته می‌شد؛ اما امروزه اکثر موتورسیکلت‌ها توسط کمپانی‌های ژاپنی ساخته می‌شوند.
به موتورسیکلت‌هایی که حجم موتور آن‌ها از 50cc کمتر است، «موپد» می‌گویند. در سال‌های نخست، این‌گونه موتورسیکلت‌ها علاوه بر موتور، پدال هم داشتند.
👇 موتورسیکلت 600cc «دارای کابین» که در سال 1923در آلمان ساخته شد.
👇 موتور سیکلت «تری یومف» که در سال 1903 در بریتانیا ساخته شد.
بخشی از کتاب دانشنامه آکسفورد، علم و تکنولوژی از انتشارات پیام بهاران
صفحه 102