هاورکرافت می‌تواند انسان و کالا را روی زمین و دریا حمل کند. آن‌ها واقعاً کشتی یا هواپیما نیستند؛ بلکه روی بالشی از هوا شناور می‌شوند. گاهی اوقات آن‌ها را «وسایل نقلیۀ تشک بادی» می‌نامند. هاورکرافت می‌تواند روی هر سطح نسبتاً صافی عبور کرده و به‌آسانی، و بدون توقف از روی آب به خشکی برود.
هاورکرافت چگونه کار می‌کند؟
هاورکرافت با سطحی که روی آن حرکت می‌کند، تماسی ندارد؛ بلکه روی لایه‌ای از هوا که به‌وسیلۀ پمپ‌های باد به‌طرف پایین و زیر آن می‌وزد شناور می‌شود. این هوا توسط دامن‌های لاستیکی بزرگی، نگه‌داشته می‌شود. در هاورکرافت‌های بزرگ، موتورها باید به شدت کار کنند تا هوای کافی را به زیر آن بفرستند و آن را بالا نگه دارند. هاورکرافت به‌وسیلۀ پروانه‌هایی که در بالای آن قرار دارد، مانند هواپیما به جلو رانده می‌شود. بسیاری از هاورکرافت‌ها دقیقاً ازموتور معمولی هواپیماها استفاده می‌کنند. آن‌ها به‌وسیلۀ چرخش باله‌های بزرگ و پروانه‌ها تغییر جهت می‌دهند.
کاربردهای هاورکرافت
از بعضی هاورکرافت‌ها برای حمل مسافر و اتومبیل استفاده می‌شود. به این نوع مسافرت، مانند مسافرت با هواپیما، پرواز می‌گویند. بعضی از این‌هاورکرافت‌ها بیش از 160 تُن وزن دارند و می‌توانند 400 مسافر و 55 اتومبیل را حمل کنند. آن‌ها بسیار سریع‌تر از کشتی حرکت می‌کنند زیرا مجبور نیستند آب را بشکافند. آن‌ها با سرعت مناسبی حدود 80 کیلومتر (50 مایل) در ساعت و در حالی که دامن آن‌ها بالاتر از آب قرار دارد حرکت می‌کنند. از هاورکرافت‌ها در بسیاری از مناطق استفاده می‌شود. در کانادا از آن‌ها برای حرکت روی زمین، آب و یخ استفاده می‌کنند. هاورکرافت‌های ِکوچک‌تر برای تفریح به‌کار می‌روند. حتی بعضی‌ها برای خود هاورکرافت ساخته‌اند. بعضی ماشین‌آلات مانند نوعی از ماشین‌های چمن‌زنی روی بالشی از هوا و درست مانند یک هاورکرافت عمل می‌کنند.
هاورکرافت را در زبان فرانسه «آئروکلیسور» می‌گویند.
اولین هاورکرافت به نام «اِس آران‌یک» در سال 1959 از جزیرۀ وایت تا سرزمین اصلی انگلستان پرواز کرد. این هاورکرافت توسط مهندسی انگلیسی به نام «سِر کریستوفر کاکریل» اختراع شده بود. اولین سرویس مسافربری هاورکرافت در سال 1965 آغاز به‌کار کرد. این هاورکرافت بین جزیرۀ وایت و انگلستان رفت و آمد می‌کرد.
بخشی از کتاب دانشنامه آکسفورد، علم و تکنولوژی از انتشارات پیام بهاران
صفحه 92