بعضی جانوران در فصل زمستان، به خواب فرو می‌روند؛ چون در این فصل، غذا بسیار کمیاب است. زمستان خوابی از مرگ گونه‌هایی از جانوران بر اثر گرسنگی، جلوگیری می‌کند.
جانوران، قبل از خواب زمستانی، تا آنجا که بتوانند غذا می‌خورند. برای مثال، موشهایی که در زمستان به خواب فرو می‌روند، آن‌قدر غذا می‌خورند که مانند یک توپ، گرد می‌شوند. سپس، لانه‌ای می‌یابند و خود را درون آن می‌اندازند و به خوابی آرام فرو می‌روند. در این حالت، ضربان قلب آنها به حدی کند است که مرده به نظر می‌رسند. بدن آنها، کمترین مقدار غذا را مصرف می‌کند تا چربیهای آن، تا حد امکان دیرتر به پایان برسد. با رسیدن فصل بهار، این موشها که بسیار لاغر و گرسنه شده‌اند، از لانه‌های خود خارج می‌شوند و برای یافتن غذا، تلاش خود را آغاز می‌کنند.
در کشورهای سردسیر، بسیاری از جانوران به خواب زمستانی فرو می‌روند. البته، همۀ آنها تمام زمستان را در خواب به سر نمی‌برند. برای مثال، سنجابها در اواسط زمستان از خواب برمی‌خیزند و غذاهایی را که در فصل تابستان، ذخیره کرده‌اند، می‌خورند و دوباره به خواب فرو می‌روند. اما تمام جانورانی که فصل زمستان را در خواب به سر می‌برند، محلی گرم و خشک را انتخاب می‌کنند، تا در آنجا از حملۀ دشمنان گرسنه، در امان بمانند.