گوشهای ما اندامهای حس شنوایی هستند و به حفظ تعادل بدن نیز کمک میکنند. این اندامها از سه بخش عمده به نامهای گوش خارجی ، گوش میانی و گوش داخلی تشکیل شدهاند.
گوش خارجی شامل قسمت قابل رؤیت گوش و مجرا یا لولهای است که به داخل سر، هدایت میشود. صداها به صورت امواج یا ارتعاشات به گوش خارجی میرسند. قسمت فنجانی شکل یا لالۀ گوش، این امواج صوتی را جمعآوری و به مجرای شنوایی هدایت میکند.
سپس، این امواج صوتی، به گوش میانی میرسند.
در اینجا امواج صوتی، پردۀ گوش را به جلو و عقب میرانند. پردۀ گوش، پوست نازکی است که در مقابل گوش میانی کشیده شده است. ارتعاش این پرده، استخوانهای کوچک گوش میانی را به ارتعاش درمیآورد.
سپس این ارتعاشات به گوش داخلی میرسند و مایع داخل حلزون گوش را به حرکت درمیآورند. بخش حلزونی، به صدف حلزون شبیه است. اعصاب داخلی حلزونی گوش، ارتعاشات را به پیامهای عصبی تبدیل میکنند و به مغز میرسانند. گوش داخلی نیز دارای سه حلقۀ میان تهی است که دارای مایع مخصوصی است. این حلقهها برای حفظ تعادل بدن پیامهایی را به مغز ارسال میکنند.
گوش، اندامی بسیار حساس و ظریف است و به سادگی آسیب میبیند. ضربه زدن یا دستکاری گوش، ممکن است به آن صدمه برساند و یا حتی به ناشنوایی کامل منتهی شود.