امروزه هنوز هم افراد زیادی در غرب آمریکا زندگی می‌کنند که سوار بر پشت اسبها به چرای گاوها مشغول هستند؛ اما دوران خوش گاو چرانها فقط برای چهل سال ـ یعنی از سال 1860 تا 1900 ـ ادامه یافت.
در آن دوران، علفزارهای وسیع از تگزاس تا کانادا گسترده بودند. گله‌های گاو در این علفزارها می‌چریدند و سپس گاوچرانها آنها را در دسته‌های بسیار بزرگ به ایستگاههای راه‌آهن منتقل می‌کردند.
زندگی یک گاوچران، ساده، ولی پر مشقت بود. وی چه در علفزار و چه در چراگاه، همه کاره بود و گاه چند ماه در صحرا زندگی می‌کرد و به همین دلیل، مجبور بود تمام کارهای خود را به تنهایی انجام دهد.
گرچه بسیاری از گاوچرانان دارای انواع تفنگ بودند، ولی فقط گاهی آنها را با خود حمل می‌کردند، چون باید بسیار سبک سفر می‌کردند.