در زمانهای قدیم، طرحهای سادۀ ستارگان در آسمان، صورتهای فلکی را تشکیل می‌دادند. خدایان باستان، قهرمانان، حیوانات و سایر شکلهای موجود در زندگی روزانۀ مردم که در این طرح‌ها دیده می‌شدند، عامل نامگذاری صور فلکی بودند. (مانند «اوریون» که صورت فلکی شکارچی، و «لئو» که صورت فلکی اسد یا شیر است). در حال حاضر، 88 صورت فلکی در سراسر آسمان وجود دارد. دوازده صورت فلکی، مسیر عریضی را تشکیل می‌دهند که به نظر می‌رسد خورشید در طول سال آن را طی می‌کند و سیارات معمولاً در آن دیده می‌شوند. این صورتهای دوازده‌گانه، صورتهای فلکی «منطقه البروج» نامیده می‌شوند.
حدود 45 صورت فلکی، از هزاران سال پیش نامگذاری شدند. البته صورتهای فلکی جدیدی به ویژه در آسمان نیمکرۀ جنوبی وجود دارند که تا زمان سفرهای بزرگ دریایی در قرن 17 و 18 هنوز شناخته نشده بودند.