دوربینهای جدید از بسیاری جهت‌ها مانند دوربینهای صدها سال قبل عمل می‌کنند: دریچه‌ای باز می‌شود تا نورِ منعکس شده از موضوعِ عکاسی، از راه لنزها (عدسیها) و آینۀ شیشه‌ای، روی فیلم بتابد. با تنظیم دریچۀ نور، یعنی دیافراگم، می‌توان مقدار نوری را که وارد دوربین می‌شود کم و یا زیاد کرد. دیافراگم با شماره‌های (f) اندازه‌گیری می‌شود. برای مثال، شمارۀ (f) بالا (22 یا 16) به معنای دیافراگم بسته‌تر، و شمارۀ پایین‌تر (مانند 2 یا 8/2) به معنای دیافراگم بازتر است. نور، شکل وارونۀ یک صحنه را بر روی فیلم تشکیل می‌دهد. سپس همان فیلم را با مواد شیمیایی ظاهر می‌کنند. تصویر فیلم ظاهر شده، روی کاغذ مخصوص عکاسی چاپ می‌شود و عکس به‌دست می‌آید.
امروزه بیشتر دوربینها دارای تجهیزات مختلفی هستند که به ما کمک می‌کنند تا در هر نوع شرایط نوری و از فاصلۀ کم یا زیاد عکس بگیریم.