انسانهای اولیه، خانه‌های خود را با استفاده از موادی همچون سنگ، شاخ و برگ درختان و گل و لایی که در اطراف خود می‌یافتند، می‌ساختند. در اروپا مردم فقیر معمولاً در خانه‌هایی که با شاخۀ درختان ساخته و سپس گل اندود می‌شدند، زندگی می‌کردند. آنها برای ساختن این خانه‌ها، شاخ و برگ نرم درختان را به هم می‌بافتند و سپس روی آن را گل اندود می‌کردند.
به دلیل آنکه در هر منطقه‌ای مصالح خاصی یافت می‌شد، ساختمانهای مناطق مختلف، متفاوت به نظر می‌رسیدند. در مناطقی که خاک رس به مقدار فراوان وجود داشت، مردم خانه‌های خود را با آجر می‌ساختند، و در مناطقی که سنگ آهک یا شن بیشتری موجود بود، خانه‌ها را از این مواد بنا می‌کردند.
امروزه، خانه‌هایی که در جاهای مختلف ساخته می‌شوند، بسیار شبیه به یکدیگر هستند. ساختمانهای بزرگ، دارای اسکلت فولادی یا بتون آرمه هستند که تمام وزن ساختمان را تحمل می‌کنند. دیوار ساختمانها را می‌توان بسیار سبک ساخت و در آنها پنجره‌های زیادی نصب کرد.
تمام ساختمانها ـ به ویژه عمارتهای مرتفع ـ باید روی فوندانسیون یا پی‌های محکم بنا شوند؛ اگر چنین نبا شد، ممکن است که ساختمان فرو بریزد و یا، مانند برج کج شدۀ “پیزا” در ایتالیا، نشست کند.