زنبورها، دارای انواع مختلفی هستند و زنبور عسل، معروفترین آنهاست. زنبورهای عسل به صورت دسته جمعی در کندو و یا لانه‌های خود زندگی می‌کنند. اجتماع آنها، معمولاً شامل 000/50 زنبور کارگر است. زنبورهای کارگر، ماده هستند، اما تولید مثل نمی‌کنند. هر لانه شامل ملکه ـ برای تخمگذاری ـ و صدها زنبور نرِ بدون نیش است.
عمر زنبورهای کارگر بسیار کوتاه و معمولاً در حدود 4 هفته است. بنابراین، ملکه باید تخمهای زیادی بگذارد تا این کمبود را جبران کند. او می‌تواند در یک روز 1500 تخم بگذارد. زمانی که ملکۀ جدید متولد شد، ملکۀ قدیم به همراۀ نیمی از زنبورهای کارگر، کندو را ترک می‌کند و به جستجوی خانۀ دیگری می‌رود.
زنبورهای کارگر، شهد و گردۀ گلها را جمع می‌کنند. آنها از شهدِ گل، عسل درست می‌کنند و آن را در کندو ذخیره می‌کنند تا زنبورها در طول زمستان از آن تغذیه کنند. زنبورداران به دقت، عسل را از کندو بیرون می‌آورند و به جای آن، مواد قندی و شیرین، داخل کندو قرار می‌دهند.
انواع دیگری از زنبورها هستند که در دسته‌های بزرگ زندگی نمی‌کنند. آنها، به “زنبورهای منفرد” معروف هستند و خانوادۀ کوچکی از چند صد زنبور تشکیل می‌دهند که در هر زمستان می‌میرند. ملکه، تمام فصل زمستان را به خواب می‌رود و در بهار سالِ بعد، خانوادۀ جدیدی را تشکیل می‌دهد.