استرالیا، یکی از هفت قارۀ دنیا و جزیرۀ بزرگی است که مساحت آن تقریباً 34 اروپاست، ولی فقط حدود 15 میلیون نفر جمعیت دارد؛ در حالی که جمعیت اروپا، به 680 میلیون نفر می‌رسد. (به صفحه‌های 56 و 57 مراجعه شود.)
استرالیا، کوچکترین قاره دنیاست، با این وجود، وسعت آن بیش از 30 برابر کشور انگلستان است. استرالیا آخرین قاره‌ای است که اروپاییان کشف کردند و در آن مستقر شدند. اولین ساکنان این سرزمین، بومیانی بودند که برای شکار و تهیۀ غذا در سراسر دشتها و بیابانها پراکنده شده بودند.
قسمت اعظم استرالیا، بیابانهای خشک و هموار است. و بیشتر مردم در کنار سواحل و بیش از نیمی از آنها در چهار شهر بزرگ (سیدنی، مِلبورن، بریزبان و پرت) زندگی می‌کنند. دامداری، یکی از مهمترین مشاغل مردم است. گله‌ها را به چراگاههای پست و دور از دریا می‌برند و قسمت شرق و جنوب شرقی، کوهستانهای علفزارهای سرسبز، مکان مناسبی برای چریدن گوسفندان است. کارهای صنعتی و استخراج معدن نیز در این کشور مهم هستند.
یکی از دیدنی‌ترین شگفتیهای طبیعی استرالیا، سد آبسنگی بزرگی است که بزرگترین تپۀ مرجانی دنیاست.
اولین ساکنان اروپایی این کشور، انگلیسی‌ها بودند، اما اکنون جمعیت این منطقه شامل مهاجرانی که از سایر نقاط اروپا و جنوب شرقی آسیا به آنجا آمده‌اند نیز هست. استرالیا جزو کشورهای مشترک المنافع و ریاست آن با ملکۀ الیزابت است. هر ایالت، حکومت خاص خود را دارد، اما امور ملی کشور توسط حکومت فدرال و به سرپرستی نخست وزیر انجام می‌شود.