رشته‌های دو و میدانی از حدود 3000 سال قبل تشکیل شده‌اند. آنها بخش اصلی بازیهای المپیک بودند که از سال 776 قبل از میلاد در یونان برگزار می‌شدند.
امروزه دو و پرش و رشته‌های ورزشی پرتابی، تحت عنوان کلی “دو و میدانی”، جایگاه ویژه‌ای در ورزشهای جهانی دارند.
رشته‌های دو سرعت، 100 و 200 متر هستند. مسیر دو 100 متر، مستقیم است. دو 200 متر معمولاً در یک مسیر منحنی انجام می‌شود، اما هر دونده در مسیر مخصوص به خودش می‌دود. دوهای نیمه استقامت اغلب بین 400 و 1500 متر دسته‌بندی می‌شوند. مسافت یک مایل (1600 متر) هم در این دسته قرار می‌گیرد.
مسافتهای بالای 1600 متر، جزو دو استقامت دسته‌بندی می‌شوند و معمولاً بالای 5000 و 000/10 متر هستند. شروع و پایان دو “ماراتن” در یک میدان است، اما باقی مسیر حدود 42 کیلومتر است که از خیابانهای اطراف می‌گذرد. دو 3000 مترِ یا مانع، در یک میدان با چهار مانع و یک بار پرش از روی آب انجام می‌شود.
دوهای اصلی با مانع، 110 متر (مانع بلند با ارتفاع 106 سانتیمتر)، و 400 متر با مانع متوسط (با ارتفاع 91 سانتیمتر) هستند، ارتفاع موانع در دو 100 متر بانوان، 84 سانتیمتر، و در 200 متر، 76 سانتیمتر است. مهمترین دوهای امدادی 100*4 متر و 400*4 متر هستند.
مسابقات میدانی، شامل دو گروه و هر گروه دارای چهار ماده به قرار زیر است:
پرشها: ارتفاع، طول، سه گام و پرش با نیزه.
پرتابها: وزنه، دیسک، نیزه و چکش. اکنون تقریباً تمام قهرمانان پرش ارتفاع، پس از پرش، به بدن خود چرخشی می‌دهند و به پشت از روی میله (مانع) می‌گذرند. در پرش با نیزه، جنس نیزه از فایبرگلاس قابل انعطاف و طول آن حدود 5/4 متر است.
قطر دایرۀ محل پرتاب، در پرتاب دیسک ، 5/2 متر، و در پرتاب چکش و وزنه، 1/2 متر است. وزن استاندارد وزنه برای مردان 257/7 کیلو است (یعنی وزن همان چکش با سیم فولادی آن). وزنۀ بانوان، 4 کیلوگرم وزن دارد.
مسابقات دو ـ میدانی ، در دو رشته هفتگانه و دهگانه نیز برگزار می‌شود. رشتۀ دهگانه، مخصوص مردان و عبارت است از: دوهای 100 متر، 400 متر، 1500 متر، 110 متر با مانع، و پرش طول، ارتفاع، پرش با نیزه، پرتاب نیزه، پرتاب وزنه و پرتاب دیسک.
دوهای هفتگانه ، مخصوص زنان و عبارت است از: 100 متر با مانع، پرش ارتفاع، پرش طول و پرش با نیزه، دوهای 200 و 800 متر، و پرتاب نیزه. این مسابقات، باید طی دو روز انجام شوند.