آسیا، بزرگترین و پر جمعیتترین قارۀ جهان، بیش از 000/900/202/3 نفر جمعیت دارد. مکانهایی مانند دلتای براهماپوترا ـ گنگ، درههای رودخانهای چین ، و جزیرۀ جاوه از پر جمعیتترین مناطق جهان محسوب میشوند.
شمال آسیا منطقۀ توندرای سرد و کم جمعیت است. جزایر اندونزی در مناطق استوایی و مهآلود قرار دارند. بلندترین رشتهکوه جهان ـ هیمالیا ـ و پستترین نقطۀ کرۀ زمین ـ سواحل بحرالمیت ـ در این قاره قرار دارند. مردم آسیا از سه نژاد اصلی تشکیل شدهاند: قفقازیها که در جنوب غربی و شمال هند زندگی میکنند؛ مغولها که شامل چینیها و ژاپنیها هستند و محل سکونت آنها شرق آسیاست؛ تعداد کمی سیاهپوست نیز در جنوب شرقی آسیا زندگی میکنند. این قارۀ پهناور، منشاء پیدایش ادیان و آیینهای بزرگ دنیا از جمله اسلام ، مسیحیت ، هندوسیم ، بوداییسم ، یهودیت ، کنفوسیانیسم و شینتو (دین مردم ژاپن) است.
بیشتر مردم آسیا کشاورز هستند غذای اصلی مردم گندم و برنج، و صادرات آنها بیشتر چای، پنبه، کنف، کائوچو، مرکبات و تنباکو است. در این قاره، کشورهای بسیاری مانند چین به سمت صنعتی شدن گامهایی برداشتهاند، اما ژاپن تنها کشوری است که واقعاً صنعتی شده است.
آسیا، مهد تمدن و محل پیدایش بسیاری از تمدنهای بزرگ دنیا همچون تمدنهای بینالنهرین ، بابل، چین، درۀ رود سند یا همان پاکستان امروزی است. سدۀ 1400 میلادی، سرآغاز سفرهای اروپاییان به آسیا بود. در پی این سفرها خیلی زود داد و ستد بین این دو قاره آغاز شد. بعدها، برای چند قرن، چین و ژاپن درهای خود را به روی تجارت با اروپا بستند. تا اواخر سال 1800 بیشتر قسمتهای آسیا توسط قدرتهای اروپایی و استعمارگر اداره میشد، اما بعد از جنگ جهانی دوم و زمانی که ژاپن بخشهایی از شرق آسیا را تصرف کرد، بیشتر مستعمرههای اروپا استقلال خود را باز یافتند. در سال 1949 کمونیستهای چین زمام امور سرزمین اصلی چین را در دست گرفتند. در سال 1975، کمونیستها پس از هفت سال درگیری و جنگ که عمدتاً در ویتنام جریان داشت، سرانجام بر ویتنام ، لائوس و کامبوج تسلط یافتند.