معماری، هنر طراحی ساختمانها ست. اگر ما با دقت به ساختمانهای قدیمی موجود نگاه کنیم، نکته‌های زیادی دربارۀ مردمی که آنها را ساخته‌اند، خواهیم آموخت.
معماری تا آنجا که ما می‌دانیم، در حدود 7000 سال پیش در مصر باستان آغاز شد. مصریها، اهرام بسیار عظیمی برای دفن پادشاهان خود ساختند که اکنون نیز بسیاری از آنها پا برجا هستند.
معماری یونان، در حدود سال 600 قبل از میلاد شکل گرفت و به شکل الگوهای بسیار زیبایی که امروزه در آکروپولیس آتن می‌بینیم، توسعه یافت.
هنگامی که رومیها بر یونان تسلط یافتند، از معماری یونان تقلید کردند، اما آنها به زودی پی بردند که چگونه می‌توان یک طاق قوسی شکل ساخت، بنابراین ساختمانهای محکمتر و بزرگتری را بنا نهادند. آنها اولین کسانی بودند که گنبد ساختند.
در سال 800 میلادی، دورۀ معماری روم در اروپا آغاز شد. در ابتدا، معماری روم از سبک روم باستان تقلید می‌کرد، ولی به زودی دارای سبکی مخصوص به خود شد؛ سبکی که بسیار پر کار و محکم بود. این سبک رومی به وسیلۀ سبک گوتیک دنبال شد. بسیاری از کلیساهای قدیمی و معروف، به سبک گوتیک ساخته شده‌اند. آنها طاقهای نوک تیز بسیار با عظمتی بر فراز در، پنجره و نیز روی بام، دارند. بام یک کلیسای گوتیک معمولاً از مجموعه‌ای از طاقهای صلیبی که وزن اصلی سقف را تحمل می‌کنند، ساخته شده است. چنین طاقهایی به طاق گنبدی معروفند.
در حدود سال 1400 میلادی سبک معماری جدیدی در ایتالیا ظهور کرد. این سبک در دوره رنسانس پیدا شد و در سراسر اروپا رواج یافت. معمارهای دوران رنسانس به همان اندازه که به کلیساها اهمیت می‌دادند، به خانه‌های مردم و ساختمانهای عمومی نیز توجه می‌کردند.
بعدها بسیاری از معماران مشهور، نمای ساختمانها را هماهنگ با معماری روز، تغییر دادند.
امروزه نیز مردم سنگ و آجر به کار می‌برند، اما آنها از مواد جدیدی نیز استفاده می‌کنند که روش ساخت ساختمانها را دگرگون ساخته است. فولاد، بتون، شیشه و پلاستیک، به دنیای جدیدی که ما در آن زندگی می‌کنیم، شکل می‌دهند. معمارها با استفادۀ مناسب از این مواد جدید، ساختمان اداره‌ها، کارخانه‌ها و مکانهای ورزشی را طراحی می‌کنند. آنها برخی اوقات حتی طراحی کامل شهرهای جدید را نیز بر عهده می‌گیرند.
[معماری اسلامی نیز از قرن دوم هجری آغاز شد. در این سبک، مسجدها و بناهای اسلامی به گونه‌ای طراحی می‌شدند که صدای سخنران، بدون نیاز به بلندگو، به کلیه قسمتها حتی به تالارهای بزرگ هم می‌رسید؛ علاوه بر آن، شکل ظاهری این بناها نیز دارای جلوه و ابهت خاصی است.]