اعراب در اصل به مردمی گفته می‌شد که در عربستان زندگی می‌کردند. آنها از سال 600 میلادی به خاطر گرویدن به اسلام که در سراسر غرب آسیا و شمال آفریقا گسترش یافت، دارای احترام خاصی شدند و در منطقۀ وسیعی سکنی گزیدند. آنها زبان عربی و دین اسلام را در آن مناطق رواج دادند. امروزه، عرب به کسی گفته می‌شود که زبان مادری‌اش عربی باشد.
به مردم کشورهایی چون الجزایر، سوریه، عراق و لیبی که عربی صحبت می‌کنند نیز عرب گفته می‌شود. مسلمانان ایران، هندوستان و پاکستان به زبان عربی نماز می‌خوانند، اما در گفت‌وگوهای روزانه از عربی استفاده نمی‌کنند؛ بنابراین آنها عرب نیستند.
عربها، مدت 900 سال بر شمال آفریقا و جنوب غربی آسیا حکومت کردند تا اینکه در قرن شانزدهم میلادی از ترک‌ها (امپراتوری عثمانی) شکست خوردند و تا زمان جنگ جهانی اول ، تحت حکومت آنها زندگی کردند. پس از جنگ جهانی دوم بسیاری از کشورهای عرب به خاطر تولید بسیار زیاد مادۀ پر ارزش نفت ، ثروت زیادی به دست آوردند. تلاشهای فراوانی برای متحد کردن اعراب صورت گرفته، اما درگیری فعلی آنها با اسرائیل، باعث ایجاد شکافی در صفوف آنها شده است. کشورهای تولید کنندۀ نفت، قدرت زیادی در جهان کسب کرده‌اند؛ زیرا بر منابع پراهمیت نفت، تسلط دارند.