هواپیما ، برای اولین بار در طول جنگ جهانی اول به عنوان ماشین جنگی به کار گرفته شد. در سال 1939 میلادی، بیشتر کشورها دارای نیروی هوایی شدند. آلمانیها، نیروی هوایی قدرتمندی تشکیل دادند که باعث موفقیت آنها در اوایل جنگ جهانی دوم شد. آنها می‌دانستند که پیروزی در یک جنگ زمینی بدون مراقبت هواپیماهای جنگی برفراز منطقۀ درگیر امکان پذیر نیست. هنگامی که نیروی هوایی آلمان در جنگ با نیروی هوایی سلطنتی انگلستان شکست خورد، هیتلر از حمله به انگلستان صرف نظر کرد.
همچنان که جنگ ادامه می‌یافت، بمب‌افکنهای دور پرواز نقش روز افزونی را در عملیات نیروی هوایی بریتانیا، آمریکا، آلمان و ژاپن ایفا می‌کردند. جنگ زمانی پایان یافت که آمریکاییها دو بمب اتمی روی شهرهای ژاپن انداختند.
امروزه، موشکهای هدایت شونده از اهمیت بمب‌افکنها کاسته‌اند، اما هواپیماهای دارای خلبان، به عنوان نیروی دفاعی در برابر بمب‌افکنهای سریع‌السیر، هنوز هم مورد نیازند.
بمب‌افکنهای جدید می‌توانند با سرعت بسیار زیاد در نزدیکی سطح زمین پرواز کنند؛ طوری که در صفحۀ رادار نیروهای دشمن دیده نشوند.
هواپیماهای ترابری (باربری) می‌توانند فقط در چند ساعت، نیرو، تانک و سلاح را به هر نقطه‌ای از جهان حمل کنند. امروزه، قسمت بسیار حیاتی هر نیروی هوایی، هلیکوپتر است که نیروها را حمل و مجروحان را جابه‌جا می‌کند. هلیکوپترهای توپدار می‌توانند هدفهای زمینی را مورد حمله قرار دهند.