دایناسور هررا
با پیدا کردن دایناسوری ناشناخته، احتمالاً بر اساس اسم خود شما نام‌گذاری می‌شود. این همان چیزی است که در سال 1958 برای ویکتوریو هررا پس از یافتن خرده سنگ‌واره‌های یک دایناسور اتفاق افتاد.
دایناسور ویکتوریو هررا، هرراسور نامیده شد و از جمله نخستین دایناسورها بود.
پاهای کشیده، به خوبی ماهیچه‌ای بود.
به دنبال چیزی کوچک
هرراسور مانند سگ‌دندان (ساینودونت) شاید از دایناسورهای کوچک‌تر مانند پزانوسور تغذیه می‌کرد و سبکی اسکلت به پنهان‌کاری شکارچی کمک می‌کرد.
گفتگوی کلّه‌ای
هرراسور، کلّه‌ای نوک‌دار، دراز و تیز، همچنین دندان‌هایی لبه ارّه‌ای داشت. آرواره‌ی او به لولای دوگانه‌ای مجهّز بود که به گرفتن شکار کمک می‌کرد.
کشفی نادر
اسکلت تقریباً کامل هرراسور در سال 1988 در نزدیکی کوهستان «آند» واقع در آمریکای جنوبی یافت شد و نشان می‌دهد که این دایناسور یکی از بزرگ‌ترین شکارچی‌های دوره خودش بود. اندازه‌اش اندکی از یک خودرو درازتر بود.
عجیب ولی واقعی
روزهای دوره‌ی تریاس کوتاه‌تر از روزهای ما بود چون‌که کره‌ی زمین در دوران تریاس اندکی سریع‌تر می‌چرخید و این به معنی این است که روز در دوره‌ی تریاس 22 ساعت و چهل پنج دقیقه به جای 24 ساعت طول می‌کشید!
این دایناسور چه می‌خورد؟
هرراسور احتمالاً خزنده‌های پستاندار مانندی را به نام سگ‌دندان (ساینودونت) می‌خورد که مانند این‌ها بود:
ترایناکسودونت، گوشت‌خواری کوچک و احتمالاً پشمالو بود.
سگ‌آرواره (ساینوگانتوس)، شکارچی درنده‌ای با دندان‌های دراز سگ مانند بود.
دیادمودون (دیهیم‌دندان)، گیاه‌خواری بود که تا اندازه‌ی گاوی کوچک رششد می‌کرد .