با دوستان، بهتر است.
بسیاری از جانوران امروزی به‌صورت گروهی زندگی می‌کنند، بعضی برای حفاظت (بُزگَوَزن‌ها) و بعضی برای شکار (شیرها). احتمال می‌رود که بسیاری از دایناسورها به همین علت مشابه، چنین می‌کردند.
اینجا پر سر و صدا است
فقط صداها و ابرهای غبارآلودی را تصور کنید که گروه‌های بزرگ دایناسورهای رمیده ایجاد می‌کردند.گلّه‌های گاو می‌توانند به هنگام رمیدن، صدایی مانند رعد و برق به راه اندازند؛ گلّه‌ی دایناسورهای پیل‌پیکر می‌بایست منظره‌ای مبهوت‌کننده داشته باشند.
ساروپادهای عظیم‌الجثه، در گروه‌های بزرگ به هم می‌چسبیدند.
این به خاطر غذا است!
چنان‌چه دایناسورها در گروه‌های بزرگ گرد می‌آمدند، به تصوری تقریباً خیالی اشاره دارد که آن‌ها در جستجوی علف تازه حرکت می‌کردند، همان‌گونه که حیوانات وحشی امروزه‌ی آفریقا چنین می‌کنند. شاید ساروپادهای گیاه‌خوار مسافت‌های شگفت‌آوری را کوچ می‌کردند.
بزرگ شدن و زندگی در گلّه به جانواران به‌صورت حفاظی در برابر حمله کمک می‌کرد. فقط ضعیف‌ترها و بچه‌ها شکار می‌شدند.
بزرگراه دایناسورها
در دوره‌ی کرتاس، آب‌راهی دریایی از شمال تا جنوب آمریکای شمالی کشیده شده بود. به نظر کارشناسان، سواحل حاشیه‌ی غربی به‌عنوان مسیر کوچ‌رو استفاده می‌شد، به همان صورتی که انبوهی از ردّپاهای سنگ‌واره‌ای دایناسورها در آن‌جا کشف شده است.
گواه آن چیست؟
دیرینه‌شناسان از هرگونه دلیل و مدرکی استفاده می‌کنند تا مشخص شود که احتمالاً کدام دایناسورها به‌صورت گلّه‌ای زندگی می‌کردند.
انبوهی از استخوان‌های متعلق به یک گونه واحد از دایناسورها در همان مکان کشف شده است.
ردّپاهای سنگ‌واره‌ای، گله دایناسورهای خاص را در حال حرکت همراه هم نشان می‌دهد.
آشیانه‌سازی گروهی سنگ‌واره‌ای، به‌صورت بارزی در مونتانای آمریکا کشف شده است.